Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Ασφαλώς, δεν τον ξέρετε...




Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.... Εάν δεv πιστεύετε μπείτε στο Google βάλτε το όνομα του και σε 6'' θα κατέβουν 72.500 καταχωρήσεις που τον αναφέρουν... (!) Είναι ο γιατρός των φτωχών παιδιών… Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο κωνσταντινουπολίτης γιατρός, μαζί με την ομάδα του, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στον Τύπο. «Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα...Πιστεύω στον Θεό... Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Ομως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδιά τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν.

                                                                                                                                        (Πηγή: Εφημ. Espresso)

   Αν ρωτήσετε 1000 άτομα, θα διαπιστώσετε ότι όλα γνωρίζουν τα ανωφελή υποπροϊόντα και τις γελοιότητες των πρωινών, μεσημεριανών (κυρίως...) και βραδυνών τηλεοπτικών προγραμμάτων, ενώ τον σωτήρα γιατρό δεν τον ξέρει κανένας...Γιατί άραγε; Μήπως τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης – μέσα στην απερίγραπτη κατάντια τους – θεωρούν ότι δεν θέλουμε ή δεν πρέπει να ξέρουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους;    Όπως και να ΄χει, γιατρέ, όπου κι αν βρίσκεσαι τώρα, κάθε ευχή μας είναι μάλλον περιττή... Ο Θεός είναι και θα είναι πάντα μαζί σου...Γιά Εκείνον, κάθε άλλο παρά άγνωστος είσαι....

 

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ: Βίντεο από το εσωτερικό της Βίλας Αμαλίας...Κανονι...

ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ: Βίντεο από το εσωτερικό της Βίλας Αμαλίας...Κανονι...: Δείτε το βίντεο και φρίξτε.....

Όταν η διανόηση αυτοκτονεί...

        Του Μάριου Κ. Μαμανέα

 
   Τα γνωσιολογικά προβλήματα γιά τον άνθρωπο, τόσο ως πρόσωπο, όσο και ως κοινωνική οντότητα, ξεκίνησαν από τη στιγμή κατά την οποία το πολυδιάστατο ιδεώδες της ελεύθερης αναζητήσεως του αληθινού  - και συνάμα της κατανοήσεως του κόσμου μέσα στον οποίο ζει - απέκτησε περιεχόμενο εντελώς διάφορο από την ονομασία του. Από τη στιγμή δηλαδή, που η «αρμόδια» γιά την αναζήτηση αυτή, η διανόηση,  ετέθη στην υπηρεσία εξουσιαστικών παραγόντων και εξελίχθηκε σε απλό μηχανισμό παραγωγής ψευδών αξιωμάτων και ψευδών κοσμοειδώλων. Κάνοντας χρήση πότε της υπεραπλουστεύσεως και κατηγοριοποιήσεως των πραγματικοτήτων και πότε του τεμαχισμού τους, διάφοροι ανά τους αιώνες εξουσιαστικά σκεπτόμενοι, προσπαθούσαν και εν πολλοίς πετύχαιναν, να θέτουν υπό τον έλεγχό τους τον τρόπο σκέψεως των ανθρώπων, οι οποίοι γιά διαφόρους λόγους, που ξεκινούν από την απλή αφέλεια και την καλοπιστία και φθάνουν μέχρι τον άλογο φανατισμό, δέχονταν και εξακολουθούν να δέχονται αναπόδεικτα θεωρήματα και ψευδή δόγματα. Τα εμφανισθέντα και εμφανιζόμενα κατά καιρούς ανά τον πλανήτη σαθρά «ιδεολογικά ρεύματα» αποτελούν την πλέον απτή απόδειξη γιά του λόγου το ασφαλές. Τα ιδεολογικά χάσματα λ.χ. ανάμεσα στη θεοκρατία του Ασσυροβαβυλωνιακού κόσμου αφ΄ενός και στην βαρβαρική ανθρωποκρατία των Μογγόλων αφ΄ ετέρου, ανάμεσα στο Ναζισμό από τη μία και στον Αναρχισμό από την άλλη, φαντάζουν χαώδη και αγεφύρωτα. Όμως, η βαθύτερη και αμερόληπτη εξέταση των μεγεθών αυτών, οδηγεί στον εντοπισμό ενός κοινού παρονομαστή: Κάτω από την απατηλή επίφαση της διαφορετικότητας ενυπάρχει η κοινή βάση της εξουσιαστικής σκοπιμότητας. Όλες αυτές οι θεωρίες αποβλέπουν στην μεγιστοποίηση της εξουσιαστικής δυνάμεως και στην καθοδήγηση της «μάζας», όπως, καταχρηστικά και απαράδεκτα, συνηθίζουν να αποκαλούν τα ανθρώπινα σύνολα, ή να τα εννοούν ως τέτοια.


   Το κλασικό μέσο που η εξουσία αρέσκεται και επίσταται να χρησιμοποιεί γιά την επίτευξη των σκοταδιστικών σκοπών της, είναι φυσικά η προπαγάνδα. Κύριες τακτικές «επιτυχημένης» προπαγάνδας είναι αφ΄ενός η ελλιπής ή φαλκιδευμένη πληροφόρηση του κοινού γύρω από το όντως ενδιαφέρον ζήτημα και αφ΄ετέρου η χρήση των προπαγανδιστικών προτάσεων από επιλέκτους πράκτορες. Αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτού είναι η δημιουργία τεχνητής και λογικοφανούς ιδεολογίας, που στερείται ουσίας και αληθείας. Σε περιπτώσεις δε κατά τις οποίες τα δύο παραπάνω στοιχεία βασίζονται στην ύπαρξη ατομικών και συλλογικών αδυναμιών, η αποδοχή τους γίνεται ευκολότερη. Οι διάφοροι εγκάθετοι της εξουσίας που υπόσχονται επουρανίους ή επιγείους παραδείσους, αποκτούν πλέον μεσσιανικές διαστάσεις στα μάτια των ανυποψίαστων ακροατών τους. Η καλοστημένη μηχανορραφία επιτυγχάνει το σκοπό της, καθώς τα σάπια ιδεολογήματα παρουσιάζονται και γίνονται αποδεκτά από μεγάλες μερίδες του κοινού ως υψηλά διανοήματα. Περαιτέρω δε, «στοχοποιούνται» όσοι δεν τα δέχονται... Υπάρχουν βέβαια και περιστάσεις  κατά τις οποίες, είτε λόγω ατελούς προβλέψεως από την πλευρά των «καθοδηγητών», είτε λόγω εκδηλώσεως αντιδράσεων από υγειώς σκεπτόμενα πρόσωπα, η μία ή η άλλη ιδεολογική συνταγή αποβαίνει ανεπαρκής. Εν τοιαύτη περιπτώσει η λύση είναι έτοιμη: οι εξουσιαστικοί νόες απλώς αντιστρέφουν τα δεδομένα ανάλογα με τις κατά τόπο και χρόνο συγκυρίες και προβάλλουν ένα νέο, εξ ίσου όμως ασύμβατο με την αλήθεια δόγμα.

   Είναι φανερό και σαφές ότι ο ατελεύτητος αγώνας γιά την κυριαρχία επί των ανθρώπων, που διεξάγεται από συγκεκριμένους κύκλους δεν δύναται να αποδώσει θετικά γι΄ αυτούς αποτελέσματα, αν δεν στοχεύσει και δεν αποπροσανατολίσει την κοινή λογική, την πνευματική ευαιασθησία και τη ορθή κρίση. Ίσως όμως κάποια στιγμή η ψευδο-ιδεολογική δεξαμενή της εξουσίας στερεύσει, καθώς οι «κανόνες του παιχνιδιού» αλλά και οι «παίκτες» ξεσκεπάζονται και ελέγχονται, παρά τις προσπάθειες των κρυφών εντολέων τους να καιροφυλακτούν στο  παγκόσμιο παρασκήνιο, αλλάζοντας συνεχώς προσωπεία και να επιτείνουν τη σύγχιση δημιουργώντας ψευδοαδιέξοδα και ψευδοδιλήμματα. Σε κάποιους, ως φαίνεται, διαφεύγει ότι το σκοτεινότερο χρονικό σημείο της νύχτας είναι λίγο πριν το ξημέρωμα...